popopo ("Stan wyjątkowy" w Muzeum Polin i Teatrze Powszechnym)

Jakub Bohme
popopo ("Stan wyjątkowy" w Muzeum Polin i Teatrze Powszechnym)

Jakub Bohme

#popopo

Tak zwany „teatr młodego widza” od lat próbuje swoich sił, zbyt często z marnymi skutkami. Spektakle „dla” młodzieży bardzo rzadko bywają spektaklami „z” młodzieżą. Wiekowe przeznaczenie często staje się głównym celem, protekcjonalne podejście blokuje prawdziwą komunikację, mentalni starcy próbują udawać młodych… – kończy się to zazwyczaj nieporozumieniem artystycznym i organizacyjnym. Bywają na szczęście wyjątki. Wzorcowym przykładem funkcjonalności teatru młodego widza jest spektakl „Stan wyjątkowy” w reżyserii Doroty Ogrodzkiej. To na warszawskiej scenie performatywnej zdarzenie ożywcze i wręcz przełomowe – nie tylko ze względu na samą ideę, ale i efekty: doraźne oraz długofalowe.

            Projekt „Tumult. Teatr w Muzeum” jako trzyletni grant opiera się na modelu teatru wspólnotowego, czy lepiej: społecznościowego – poprzez intensywną i partnerską pracę warsztatową z wybranymi grupami ma powodować realną zmianę społeczną. Grupą najbardziej wykluczoną z polskiego życia teatralnego wciąż okazuje się młodzież, czyli już nie dzieci, ale jeszcze nie „pełnoprawni” i niezależni dorośli. Pisząc najogólniej - to właśnie najczęściej dla młodzieży lalkowe spektakle Teatru Baj czy Guliwer są „obciachowe”, a poważne gesty przekroczenia w teatrze dramatycznym jeszcze ich nie dotykają. W sierpniu 2015 dwie znamienite instytucje warszawskiej kultury ogłosiły nabór do wspólnej pracy. W wielu mediach pojawiał się następujący anons: „Zapraszamy młodych ludzi do wymyślenia i wyreżyserowania własnego spektaklu teatralnego w ramach laboratorium stworzonego przez Muzeum POLIN i Teatr Powszechny w Warszawie. Poddamy twórczej analizie takie tematy, jak społeczne wykluczenie, dyskryminacja oraz pamięć historyczna (…)”. Poszukiwano osób w wieku 16 do 24 lat, które zajęłyby się kompleksowym opracowaniem spektaklu: od gry aktorskiej, przez scenografię, choreografię aż po współreżyserowanie. Koordynatorem-kuratorem Tumultu jest Andrzej Pakuła, inicjator Stowarzyszenia Korporacja Teatralna, które od lat z powodzeniem realizuje projekty angażujące młodych twórców i widzów. Przez okres wakacyjny próby odbywały się w POLIN i Teatrze Powszechnym. Wytworzyła się zgrana grupa 21 osób w różnym wieku, które z całym poświęceniem pracowały pod wodzą Ogrodzkiej, z pomocą dramaturżki Justyny Lipko-Koniecznej i choreografki Justyny Wielgus. Kreacja zbiorowa odważnie zajęła się tematami społecznymi i ściśle środowiskowymi. Oprócz biedy, czyli tytułowego „stanu wyjątkowego”, a także wykluczenia, nietolerancji i globalizacji, wyrazistym głosem opowiedziano również o problemach wirtualnego celebrytyzmu i skrajnego indywidualizmu młodych osób. (...)

 

STAN WYJĄTKOWY (Muzeum Polin/Teatr Powszechny)

reżyseria; Dorota Ogrodzka

© Copyright 2014