Poznański kruchy placek

Anna Kronthal

Kruche ciasto po poznańsku czyli wspomnienia Anny Kronthal.

Poszukiwania w bibliotekach są żmudne, lecz gdy przyniosą efekty, radość znalazcy jest przeogromna. Badaczom dziejów historii żydowskiej w Poznańskiem uczucie to towarzyszy ostatnio dość często. W zakamarkach regałów znaleźć można przeróżne skarby! Dzięki projektowi realizowanemu przez Instytut Salomona Ludwiga Steinheima w Essen, możemy się z niektórymi zapoznać bliżej. Należą do nich m.in. opublikowane częściowo przez dr Beatę Mache1 wspomnienia z dzieciństwa kuzynki Arthura Kronthala, Anny.Urodzona w 1862 roku w Poznaniu w rodzinie przemysłowca Anna, opublikowała w 1932 roku, dokładnie na siedemdziesiąte urodziny, pod swoim panieńskim nazwiskiem opowieści z okresu dziecięcego i wczesnej młodości. Publikacja, wydana nakładem oficyny Wehrlego w Monachium, Anna Kronthal Poznański kruchy placek to prawdziwa podróż w krainę „słonecznego”, jak napisze autorka, miasta Poznania. Poznajemy nie tylko jej codzienność, relacje rodzinne - widziane z perspektywy dorastającej dziewczyny, której rodzina należała do najbardziej rozpoznawalnych w stolicy Wielkopolski przełomu XIX i XX stulecia. Ciekawa świata Kronthalówna, świadoma tradycji własnej kultury i religii, nie stroni od nowoczesnych poglądów, skupia się w swojej książce jednak głównie na lokalnej, poznańskiej rzeczywistości. Prezentując wybrane fragmenty tej publikacji musimy odnotować - opuszczając rodzinne gniazdo, wraz z zamążpójściem, Anna nie powróciła tu nigdy na stałe, lecz jako pani Jaffé, przyjeżdżała wielokrotnie w odwiedziny. Jej literackie reminiscencje dawnego Poznania ubogacają naszą wiedzę o mieście.

© Copyright 2014