Zamknięcie teatru w określonej przestrzeni, rozumianej jako wydzielone miejsce gry aktorów, nie jest stałym wyznacznikiem, warunkiem koniecznym zaistnienia fenomenu teatru. W historii teatru europejskiego można wskazać na całe epoki, kiedy teatr spełniał się w przestrzeniach nieteatralnych (sakralnych, sportowych, jarmarcznych, przygodnych). Różne bywały tego przyczyny, najczęściej ekonomiczne lub ideologiczne, ale skłonność do wydzielania obszaru gry w specjalnie wznoszonych budynkach czy innych obiektach powracała.