Po raz pierwszy odwiedziłem Płońsk latem 1993 roku. Byłem wówczas członkiem izraelskiej ekipy filmowej, realizującej serial dokumentalny Po-lan-Yah o historii polskich Żydów. Celem naszej jednodniowej wyprawy było zobaczenie i sfilmowanie starego Płońska, rodzinnego miasta Dawida Ben Guriona, twórcy i założyciela współczesnego Izraela. Pierwsze wrażenie było dość nijakie: typowe mazowieckie miasteczko, 65 kilometrów na północny zachód od Warszawy. Dwadzieścia kilka tysięcy mieszkańców, w tym zapewne ani jednego Żyda, dość charakterystyczny rynek, przyjemna na pozór rzeczka, główne ulice w centrum miasta nazwane, z szacunku dla większych okolicznych miast, Płocką i Warszawską, przy których zachowało się jeszcze kilka starych, drewnianych domów, sugerujących jakąś przeszłość.
